Bojszów
Wszystkich Świętych
Boronów
NMP Królowej Róż...
Bytom
Ducha Świętego
Bytom
Wniebowzięcia NMP
Cieszowa
Św. Marcina Bisk...
Gliwice
Katedra Św. Piot...
Gliwice
Wniebowzięcia NMP
Gliwice
Wszystkich Świętych
Gliwice Ostropa
Ducha Świętego
Gliwice Ostropa
Św. Jerzego
Karchowice
Św. Katarzyny Al...
Koszęcin
Trójcy Świętej
Lubliniec Steblów
Św. Teresy Bened...
Miasteczko Śląskie
Drewniany kośció...
Poniszowice
św. Jana Chrzcic...
Rachowice
Trójcy Świętej
Sierakowice
Św. Katarzyny Al...
Sieroty
Wszystkich Świętych
Smolnica
św. Bartłomieja
Tarnowskie Góry
Matki Bożej Król...
Zabrze
Św. Józefa
Zacharzowice
Św. Wawrzyńca
Żernica
Św. Michała Arch...
Około 25 km na północ od Gliwic, na trasie Pyskowice-Olesno, leży malowniczo położona wioska Sieroty, należąca obecnie do gminy Wielowieś. Miejscowość posiada bardzo stary rodowód. Już w roku 1299 w dokumencie biskupim w grupie świadków wymieniony jest pleban "Adam z Syrota". W 1447 roku parafię wymienia spis świętopietrza autorstwa archidiakona Mikołaja Wolfa. Trzeba przyznać, że na 21 wymienionych parafii starego archiprezbiteratu toszeckiego (w spisie nie wymieniono parafii w Kamieńcu z 1451 roku) parafia w Sierotach ustępowała swoim rodowodem tylko Toszkowi, Pyskowicom i Kotulinowi. Parafii nie oszczędziły zawirowania reformacyjne. Około 1546 r. przeszedł na luteranizm właściciel Sierot Krzysztof von Czornberg (jego stryj był archidiakonem opolskim). Około 1570 roku luterański predykant zamieszkał także przy kościele w Zacharzowicach. Uszczuplenie beneficjów kościelnych doprowadziło z czasem do połączenia obu kościołów w ramach jednej parafii. W 1629 roku Sieroty i Zacharzowice stały się ponownie katolickie. Parafia borykała się często z obsadą beneficjum ze względu na skąpe dochody proboszczów. Również i liczba mieszkańców obu wiosek była niewielka. W 1783 roku w Sierotach mieszkało 228 mieszkańców, w Zacharzowicach zaś zaledwie 74 mieszkańców. Jeden z ówczesnych proboszczów: ks. Andrzej Jeziorski (późniejszy proboszcz w Sadowie) założył w 1716 roku – istniejącą do dzisiaj w Archiwum Archidiecezjalnym we Wrocławiu – zbiorczą księgę chrztów, ślubów i pogrzebów. W latach 70-tych ubiegłego wieku proboszcz z Sierot ks. Joachim Dembończyk sprawował także posługę duszpasterską dla wiernych z Pniowa, należących wcześniej do parafii w Paczynie. Obecnie do parafii należą: Sieroty, Zacharzowice, Chwoszcz i Pniów. Od 2007 roku posługę duszpasterską wśród wiernych sprawuje ks. Henryk Bensz.
Wśród gęsto porastających cmentarz parafialny drzew znajduje się murowano-drewniany kościół parafialny pod wezwaniem Wszystkich Świętych. Kościół i cmentarz otacza mur z kamienia łamanego, zapewne z XVIII wieku. Dokument z 1299 roku sugeruje, że miejscowość posiadała już swój własny kościół. Najstarsze zachowane drewniane elementy dzisiejszego kościoła pochodzą z 1457 roku. Datę budowy ustalono na podstawie badań dendrochronologicznych przeprowadzonych w 2008 roku. Murowane prezbiterium pochodzi z 1470 roku, o czym świadczą odkryte w latach 30-tych ubiegłego wieku gotyckie freski (inni za rok budowy prezbiterium i powstania gotyckich fresków podają rok 1479). Nawa kościoła wzniesiona była z drewna, obok zaś znajdowała się wolno stojąca dzwonnica. Z końcem XVI wieku kościół zamieniono na protestancki, co – być może – wiązało się z zamalowaniem fresków. W 1687 roku nad dachem świątyni wzniesiono drewnianą sygnaturkę. W 1696 roku kościół znajdował się w bardzo złym stanie. W opracowaniach naukowych podaje się 1700 rok jako okres, w którym kościół miał spłonąć razem z całą wioską. Badania dendrochronologiczne nie potwierdziły tejże opinii. Mało tego, obraz w szczycie predelli ołtarzowej, przedstawiający św. Floriana ratującego przed pożarem kościół w Sierotach, sugeruje, że pierwotny kościół nie uległ spaleniu, chociaż jego struktura była bardzo nadwyrężona. W 1707 roku zakończono prace remontowe w prezbiterium oraz wybudowano dzisiejszą drewnianą nawę. Obok kościoła wzniesiono drewnianą wieżę. Obecną wieżę, złączoną z nawą kościoła, wzniesiono w 1770 roku. Na przestrzeni lat kościół odnawiano w latach: 1895, 1904, 1907 i 1959. Nie wiadomo, czy kościół był konsekrowany. W 1720 roku biskup Sommerfeld nie konsekrował świątyni uznając, że posiada ona swój starożytny rodowód. Potwierdził tylko, że rocznica dedykacji kościoła obchodzona jest w 18-tą niedzielę po uroczystości Zesłania Ducha Świętego.
Copyright © Diecezja Gliwicka Projekt i wykonanie: Fly High IT - fly.CMS |
||
Regionalny Program Operacyjny Województwa Śląskiego - realna odpowiedź na realne potrzeby Projekt współfinansowany przez Unię Europejską z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Śląskiego na lata 2007-2013. Informacje źródłowe na temat Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Śląskiego na lata 2007-2013 znajdują się na stronie www.rpo.slaskie.pl |